Het gevolg was dat ik heel veel hoofdpijn had en pijn in mijn schouders. Door mijn constant opgejaagde gevoel kon ik slecht slapen en lag ik midden in de nacht te piekeren over hoe het nou verder moest. Want als ik mijn baan kwijtraakte dan hadden we wel een probleem, want dan zouden we echt niet meer kunnen blijven leven zoals we dat deden. Alles draaide op twee inkomens.
Ik voelde dat het niet goed ging. Maar ik deed niets. Ik wist niet wat ik moest doen, ik wist niet wat ik kon, ik was bang dat ik zou falen. Het gevoel van tekortschieten, niet tot mijn recht komen, het schakelen tussen mijn rol als moeder en de kracht vinden om ook iemand anders te zijn dan moeder, leverde mij heel veel stress op.
Ik had het gevoel dat ik geen andere keus had, dan doorgaan. Ik zat klem.
Op mijn werk liep het helemaal mis. Er ontstond een conflict waar geen andere uitweg meer was dan mijn vertrek.
En toen was ik thuis. Overspannen en verdrietig en geen idee hoe nu verder.