Na een conflict op mijn werk zat ik thuis. Overspannen en verdwaald.
Langzaam aan realiseerde ik mij dat de stress niet zozeer van de buitenwereld kwam. Het was niet de combinatie van werk en gezin die mij uitputte, maar de manier waarop ik met alles omging. De eisen die ik aan mezelf stelde en het idee dat ik altijd maar moest doorgaan.

In het streven naar een bepaald beeld en de drive te willen voldoen aan wat ik dacht dat iedereen deed of hoe het moest, had ik de verbinding met mezelf verbroken.

Als een ouderwetse telefoon, die ik zonder pardon op de haak had gegooid.

De ommekeer kwam met het inzicht dat als je niet kiest, er voor je wordt besloten.

Dan blijf je als achter de feiten aanlopen. Zonder richting hard door ploeteren en hopen dat het goed komt.

Daarom nam ik toen, terwijl ik mij super kwetsbaar voelde, één krachtig besluit: IK KIES VOOR MIJZELF.

Nu, bevrijd van de constante stress, maak ik keuzes die passen bij wie ik ben. Ik leef niet langer alleen vanuit mijn hoofd, maar volg ook mijn gevoel en vertrouw daarop.

Ik heb geleerd dat ik niet altijd hoef te voldoen aan de druk van ‘moeten’ of aan verwachtingen die niet van mij zijn. Natuurlijk blijven er drukke momenten, maar ik pak ze nu met vertrouwen en rust aan. 
Ik laat mij niet meer gek maken door alles wat er van me wordt gevraagd.

Ik maak keuzes die goed zijn voor mij. Zonder getwijfel of schuldgevoel omdat het misschien niet optimaal is voor de ander.

In plaats van geleefd te worden door mijn omstandigheden, heb ik nu de regie!