Het is tijd om onder de druk van de oneindige to do's en hoge verwachtingen van jezelf en anderen uit te komen. Om haast en stress plaats te laten maken voor ruimte en rust. Zodat jij met een heldere blik en een kalm hoofd grip krijgt op je dag én op wat écht belangrijk is voor jou.
Je hebt vaak geen invloed op de situatie zelf, maar wel op hoe je ermee omgaat.
Je hebt vaak geen invloed op de situatie zelf, maar wel op hoe je ermee omgaat.
Over mij
Hard werken, geld verdienen en het goed voor elkaar hebben was mijn norm van huis uit. Dat, gecombineerd met de prestatiemaatschappij waarin wij leven en de drang om successen te behalen, is voor mij een goede voedingsbodem voor veel stress gebleken. Mijn streven naar het ideaal plaatje van een stralende vrouw met een geslaagde carrière én een mooi gezin, voelde als een soort hordeloop.
’s Morgens moest ik naar mijn werk en de kinderen naar school. Er hoefde maar iets anders te lopen dan gepland, een tas vergeten, verkeerde schoenen aan of een boek kwijt en dan voelde ik de spanning oplopen. Want dan wist ik ojee, als ik nu in de file beland en te laat kom, dan mis ik de vergadering en dat is nu net mijn enige kans om medestanders te krijgen voor mijn voorstel. Dan zette ik de kinderen met een draaiende motor bij het schoolplein af en snauwde ze toe, kom op, schiet op, loop nou eens door de juf wacht op je, om vervolgens zo snel mogelijk weer weg te rijden. Op mijn werk kwamen mijn voorstellen helemaal niet uit de verf. Na de zoveelste waarschuwing dat ik de kantjes ervan af liep en alweer te laat was, stond ik mij in de vergadering met rode wangen al hakkelend te verdedigen en zag ik de kans op een promotie naar HR manager steeds verder wegglijden.
Door mijn constant opgejaagde gevoel kon ik slecht slapen en lag ik midden in de nacht te piekeren over hoe het nou verder moest. Want als ik mijn baan kwijtraakte dan hadden we wel een probleem, want dan zouden we echt niet meer kunnen blijven leven zoals we dat deden. Alles draaide op twee inkomens. Ik had veel hoofdpijn en pijn in mijn schouders. Ik voelde dat het niet goed ging. Maar ik deed niets. Ik wist niet wat ik moest doen en ik maakte geen keuzes. Bang dat ik zou falen en bang voor het onbekende. Het gevoel van tekortschieten, niet tot mijn recht komen, het schakelen tussen mijn rol als moeder en de kracht vinden om ook iemand anders te zijn dan moeder, leverde mij heel veel stress op.
Ik had het gevoel dat ik geen andere keus had, dan doorgaan. Ik zat klem.
Op mijn werk liep het helemaal mis. Er ontstond een conflict waar geen andere uitweg meer was dan mijn vertrek.
En toen was ik thuis. Overspannen, verdrietig en geen idee hoe nu verder.
Eigenlijk was het gek want ik werkte al 10 jaar als HR adviseur en verzuimbegeleider en ik zag het effect was van het niet durven bewegen bij anderen. Niet aangeven van wat belangrijk is voor jou, wat je nodig hebt en wat eigenlijk niet werkt voor jou. En niet expres, maar omdat je die verbinding met jezelf helemaal bent kwijtgeraakt. Kwijtgeraakt in een streven naar een bepaald vooraf gesteld beeld of doel. En toch overkwam het mij ook.
En hoe is het dan nu?
Ze zeggen wel eens; als je niet kiest, dan wordt er voor je besloten. Had ik dat maar eerder begrepen. Ik ben er overspannen voor geweest om dat in te zien, dat was alles behalve een fijne les.
Vanuit daar heb ik één krachtige keuze gemaakt en dat is kiezen voor mijzelf.
Ik ontdekte dat niet mijn werk en mijn drukke leven als moeder en spil in het gezin mij in de greep hielden, maar dat ik dat zelf was. Door wat ik dacht dat ik moest doen, wie ik moest zijn, wat er van mij verwacht werd en wat ik dacht dat de norm was. Ook bleek dat ik er voor mijn gezin kan zijn en tegelijker tijd voor mijzelf. Sterker nog, hoe beter ik zorg voor mijzelf, deste sterker is het voorbeeld dat ik ben voor hen.
Ik leerde dat er heel veel in je binnenwereld gebeurd wat jou eigenlijk helemaal niet helpt. En dat je als mens van nature graag kiest voor alles wat bekend, veilig en simpel is. Maar dat wat jou echt gelukkig maakt soms van je vraagt dat je uit je comfortzone mag komen, omdat je daar de groei en ontwikkeling vindt die je nodig hebt.
Ik heb vaardigheden geleerd die mij loskoppelen van moeilijke gedachten en gevoelens, zodat die mij niet meer klein houden en het mij lastig maken. Daardoor kan ik mij blijven richten op wat van waarde is voor mij ook al gooit het leven mij de nodige uitdagingen voor de voeten.
Het resultaat is dat ik mij vrij voel. Geen constante stress en spanning meer. Ik doe wat mij blij maakt en ik kan mijzelf helpen wanneer het leven tegenzit. Ik sta mijzelf toe om meer te mogen, om van gedachten te veranderen, om niet meer hetzelfde te denken of vinden als vroeger. Ik heb zelfvertrouwen en ik voel mij krachtig. Rust en ruimte in mijn hoofd, grip op mijn dag én tijd voor mijzelf is een vast onderdeel van mijn leven.
Ondanks dat je een gevuld leven hebt met een gezin, een baan en allerlei (sociale) verplichtingen, kun je ook rust in je hoofd hebben. Gemak en plezier ervaren. Gemakkelijk tijd voor jezelf nemen om te ontspannen maar ook om je te ontwikkelen en je dromen na te jagen.
Stop met het negeren van signalen en gun jezelf dat
Stop met het negeren van signalen en gun jezelf dat
In de Zarayda podcast, waarin ik te gast was, neem ik je mee in mijn eigen ervaring. Ik vertel over de stress die mij teveel werd en het punt in mijn leven waarin ik voelde dat het anders moest.
Ook geef ik tips waarmee je rust kunt creëren in je drukke leven.
Veel luister plezier!
Ook geef ik tips waarmee je rust kunt creëren in je drukke leven.
Veel luister plezier!