Voor jezelf kiezen – waarom het zo moeilijk voelt (5 tips hoe jij het vandaag wél kunt doen)

Ze staat in de keuken.
De vaatwasser piept. De kinderen vragen tegelijk iets. En dan verschijnt er ook nog een appje van haar vriendin: “Heb je vanavond tijd om even te bellen?”

Alles in haar lijf zegt 'NEE!'. Ze wil stilte. Gewoon even niets.
Maar voordat ze het doorheeft, hebben haar vingers al getypt: “Ja hoor, is goed.”

Op het moment dat ze op verzenden klikt, voelt ze de teleurstelling. In zichzelf.
Hoe vaak had ze zich niet voorgenomen om het de volgende keer anders te doen?
En toch gebeurt het wéér.

Waarom voor jezelf kiezen zo moeilijk voelt

Voor jezelf kiezen lijkt iets simpels. Maar zodra het moment daar is, komt er van alles in je naar boven.

Misschien voel je spanning in je buik, gaat je hart sneller kloppen, of merk je hoe er in je hoofd honderd gedachten tegelijk beginnen te razen: “Straks vindt ze me ongezellig.” “Wat als ik haar teleurstel?” “Misschien overdrijf ik wel.”

Die onrust maakt dat je automatisch terugvalt op wat je altijd deed: zorgen dat de ander tevreden is. Dus hoor je jezelf al snel zeggen: “Geeft niet hoor, ik regel het wel.” Of je glimlacht en knikt, terwijl je vanbinnen eigenlijk iets anders voelt.

Op dat moment lijkt het de beste keuze: de weg van de minste weerstand. Want zolang de ander blij is, is er in ieder geval geen spanning. Toch?

Misschien heb je het nooit zo bekeken maar onder dat automatische ja-zeggen zitten vaak diepere lagen:
Niet alleen de patronen die je al vroeg hebt ontwikkeld; zoals loyaal zijn, zorgen en aanpassen.
Maar ook de gevoelens die daardoor steeds opnieuw opkomen:

• Angst om af te wijzen of zelf afgewezen te worden.
• Schuldgevoel zodra je iemand teleurstelt.
• Twijfel of jouw gevoel wel belangrijk genoeg is.
• Angst om de verkeerde keuze te maken, waardoor je liever niets doet.

Die gevoelens zijn geen toeval. Ze zijn het gevolg van oude programma's die ooit zekerheid gaven,
En dus grijpt je brein daar nog steeds naar terug. Het voelt veilig. Maar ondertussen belemmert het je om te kiezen voor wat echt goed is voor jou.

Wat er gebeurt als je jezelf steeds wegcijfert

Het kost je vaak meer dan je in eerste instantie denkt.

Wanneer je steeds maar doorgaat en jezelf wegcijfert, raakt je zenuwstelsel voortdurend in een soort ‘aan-stand’. Je lichaam denkt dat er gevaar dreigt zodra je nee zegt of een grens voelt. En dus blijf je maar aanpassen. Dat is geen zwakte. Het is een beschermingsmechanisme van je brein. Alleen gebruikt het nog steeds een oud patroon. Één dat je inmiddels meer kost dan oplevert.

In het begin merk je dat vaak aan kleine dingen die zich opstapelen. Een irritatie hier, een kort lontje daar. Spanning in je lijf die maar niet helemaal weggaat. Je hoofd dat blijft draaien, terwijl je juist verlangt naar rust en probeert te ontspannen.

En misschien voelt het inmiddels zelfs, alsof de grip op je eigen dag langzaam helemaal verdwijnt. Alsof afspraken, verwachtingen en verzoeken maar blijven komen, zonder dat jij er invloed op hebt. Je dag vult zich vanzelf, en jij kunt alleen nog maar uitvoeren en meebewegen. Door je aan te passen, te regelen en te blijven zorgen.

Het lijkt alsof je helemaal geen keuze meer hebt en wel door móét gaan.

Dat zie je dan terug in dingen als:

• Voortdurende spanning in je lijf.
• Gevoel van stress, constante onrust en gejaagdheid.
• Twijfel die maar blijft terugkomen.
• Vermoeidheid die niet verdwijnt, ook al slaap je voldoende.
• Onzekerheid over je eigen kunnen.
• Het gevoel dat je geen regie meer hebt over je eigen tijd.

Voor jezelf kiezen is níet egoïstisch
 

Misschien herken je deze stem in je hoofd ook:

“Als ik dat doe, dan is dat wel heel egoïstisch. Wat zullen ze van mij denken?!”
“Als ik voor mezelf kies, doe ik mijn kinderen tekort. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?”
“Op mijn werk verwachten ze dat ik er gewoon sta, ik kan toch niet zomaar nee zeggen.”
“En stel dat ik het verkeerd doe of dat het toch anders uitpakt… dan heb ik straks alles verpest.”

Dit zijn precies de overtuigingen die maken dat voor jezelf kiezen zo zwaar voelt. Alsof jij sowieso degene bent die anderen tekortdoet zodra je een grens trekt.

Maar de waarheid is: voor jezelf kiezen betekent dat je jezelf eindelijk toestemming geeft. Om ruimte te nemen. Om jezelf te zien als iemand die óók liefde, aandacht en zorg nodig heeft.

Het is niet egoïstisch. Het is eerlijk.
Het is luisteren naar wat je nodig hebt, en stap voor stap handelen naar wat klopt voor jou.

En het mooie is: juist daardoor houd je meer energie over om er voor anderen te zijn. Maar dan zonder dat je daarop leegloopt. Omdat jij jezelf niet meer overslaat.

Voor jezelf kiezen vraagt overigens niet dat je je hele leven omgooit. Je hoeft ook niet te wachten tot alles rustig is. Het kan vandaag al. Ook midden in het volle leven dat je nu leidt.

Hoe voelt het als je kiest voor jezelf?
 
Als jij moeiteloos zou kiezen voor jezelf… zonder schuldgevoel, zonder eindeloos wikken en wegen.

Wat zou dat doen voor de rust in je hoofd? Voor je nachten? Voor je gezin?

De eerste keer dat ik echt bewust voor mezelf koos, voelde het onwennig. Bijna nieuw.  Alsof ik iets deed wat nooit mocht.  Maar er was óók iets stevigs.

Een zekerheid die ik lang had gemist. De zekerheid dat je achter jezelf mag staan en dat het oké is om te denken: ik mag dit. Ik bén dit waard.

Het is spannend, maar tegelijkertijd voel je hoe nodig het is. En juist als je dit doet, ervaar iets bijzonders: dat je niemand tekortdoet, maar eindelijk recht doet aan jezelf.
En dat zijn twee totaal verschillende dingen.

Jouw volgende stap: 5 tips om vandaag al voor jezelf te kiezen

Misschien herken je jezelf in dit verhaal.
En voel je dat je al te lang hebt gewacht met voor jezelf kiezen.

Weet dan: je bent niet de enige. En het is nooit te laat om te beginnen.

Hier zijn vijf zachte manieren die je vandaag al kunt proberen:

1. Sta stil bij wat jij voelt.
Neem vandaag één moment waarop je jezelf afvraagt: Hoe voel ik me nu, écht? Niet wat je vindt dat je zou moeten voelen, of wat handig zou zijn, maar gewoon: wat is er in mij? Misschien ben je moe, gespannen, blij of verdrietig. Alles is goed. Het enige wat telt, is dat jij er vandaag bewust voor kiest om jezelf de ruimte te geven daarbij stil te staan.

2. Geef jezelf toestemming.
Vervang vandaag één “ik moet” door “ik mag” of “ik kies”. Het klinkt klein, maar het verandert hoe je jezelf ziet: van iemand die geleefd wordt, naar iemand die bewust kiest.

3. Oefen een kleine ‘nee’.
Kies een veilige situatie. Bijvoorbeeld een appje of een klein verzoek, en zeg vriendelijk 'nee.' Het mag spannend zijn. (maar let ook op hoe bevrijdend het kan voelen😉.)

4. Herinner jezelf aan je waarde.
Denk eens aan hoe je naar je kind kijkt. Hoe vanzelfsprekend je voelt dat hij of zij belangrijk is, geliefd, de moeite waard. Er is niets dat je kind hoeft te “bewijzen” om dat van jou te verdienen. Het ís er gewoon. Precies zo geldt dat ook voor jou. Jij bent óók die waardevolle persoon. Niet alleen omdat je zorgt, geeft of klaarstaat, maar omdat jij er bént. Sta vandaag een moment stil bij dat besef: Jouw waarde is net zo onbetwistbaar als die van je kind.

5. Vier het kleine verschil.
Merk vandaag één moment op waarop je een keuze maakt die beter klopt voor jou. Hoe klein ook. Juist die momenten laat je vaak liggen, omdat ze zo onbenullig lijken. Maar dat zijn precies de keuzes die tellen. Bijvoorbeeld: kiezen om vanavond niet nog even je mail te checken, de wasmand een uurtje te laten staan, of vijf minuten voor jezelf te nemen met een kop thee. Sta daar bewust bij stil en geef jezelf erkenning: dit was voor mij.

Dit zijn geen losse trucjes, maar shifts die jouw fundament vormen. En elke keer dat jij zo’n keuze maakt, laat je je brein ervaren dat kiezen voor jezelf niet gevaarlijk is, maar bevrijdend. Zo bouw je aan nieuwe patronen die je meer rust en vertrouwen geven. En aan een leven dat steeds meer klopt voor jou.

Wil je ontdekken welk patroon jou steeds laat twijfelen, pleasen of uitstellen? En wat je eraan kunt doen?
 👉 Doe hier gratis de Stresspatroon Scan en zie wat jou weghoudt bij keuzes die kloppen voor jóu.

Weet je dat je zo niet verder wilt?
Maar hoor je jezelf denken: “Misschien valt het wel mee. Misschien moet ik gewoon nog even volhouden.”

Dat is geen geruststelling.
Dat is het patroon waar je telkens op terugvalt: jezelf wegcijferen.
En precies daar begint de keuze: blijf je erin meebewegen, of gun je jezelf eindelijk iets anders?

In The First Step prikken we door de ruis heen. Zodat je voelt: dit is mijn moment. Mijn kans om niet langer vol te houden, maar te kiezen voor mij. 

👉 Ja, ik ben klaar voor mijn First Step