Van een afstandje lijk jij alles voor elkaar te hebben. Een mooi gezin, een huis met stalen deuren, een prima baan, meerdere vakanties per jaar en nog een hondje ook. Het voelt alleen niet zo….
Elke dag druk, haast en stress. Bij het opstaan al. Daar gaan we weer!
Na de 'gezellige' ochtendspits thuis, trotseer je die ook op weg naar je werk.
Loyaliteit en inzet zijn jouw middle name. De kritiek om het foutje dat je laatst maakte, hakte er daarom ook stevig in. Vreselijk! Jouw zelf bedachte “Jezus, wat stom. Je zet jezelf wel weer lekker neer als een junior" blijft zich dagen in je hoofd herhalen.
Weer thuis wordt je overweldigd door een storm van rommel, het eten dat op tafel moet, je kinderen die aandacht willen, een berg achterstallig wasgoed met in je achterhoofd de mails die je nog moet verzenden. Kunnen ze je niet gewoon met rust laten allemaal?!
Wanneer je ’s avonds doodmoe naast je man op de bank ploft kun je nog net vragen “hoe was jou dag?”, terwijl je hoopt op een kort antwoord.
Je ziet uit naar de vrijdagavond, terwijl je in het weekend ook niet echt oplaadt want dan gaat het gejaag gewoon door. Je hoofd nog altijd overvol.