In het theater van jouw dagen, zijn er verschillen podiums.
Vaak verschijn je nu op het toneel van verplichtingen, gehuld in een kostuum dat niet helemaal lekker past. Omdat je jezelf hebt weggecijferd in de rol van onvermoeibare werker, de perfectionistische professional, en de toegewijde verzorger. Het script van die dagen lijkt geschreven door anderen, met scènes vol verwachtingen, deadlines en stress.
Je staat misschien wel op het punt om op het podium van zelfzorg te stappen, maar de coulissen van verantwoordelijkheid, tijdsdruk en de angst om het niet goed te doen houden je tegen. De regisseur van externe verwachtingen roept acties zoals:
"Wat zullen ze van mij denken als ik het anders ga doen" en "Als ik nee zeg, zullen ze zeggen dat ik het niet aankan."
Herken je dit script?
Het is een verhaallijn waarin jij de hoofdrol speelt, terwijl je je eigen verlangens op de achtergrond zet.
Maar wat als je nu een pen oppakt en een nieuwe scène schrijft?
Stel je voor dat je op het podium van je leven staat en je de kracht hebt om de schijnwerpers te richten op ‘zelfwaardering’ en ‘meer doen van wat jij eigenlijk wilt en nodig hebt’. Terwijl je de decorstukken van overbodige verplichtingen, piekergedachten en constante druk kunt laten verdwijnen.
Durf te breken met de verwachtingen van anderen en met beperkende overtuigingen die als zware theatergordijnen om je heen hangen.
En natuurlijk kun je dan nog steeds zorgen voor anderen en doen wat er nou eenmaal te doen is, maar dan zonder jezelf volledig te verliezen in de bijeffecten van die rol.
Laat jouw leven een meesterwerk worden, geen uitputtende opvoering. Cast jezelf als de hoofdrolspeler in je eigen verhaal. Waarin je kiest voor wat je energie geeft, stopt met wat je leeg trekt en toevoegt wat je nodig hebt.
Geen 'ja maar, zij hebben me nodig' of ‘het is nu eenmaal zo’ als excuus om jezelf weg te cijferen. Maar eerder 'ik ben er voor hen en ik doe wat ik moet doen, maar dan op mijn voorwaarden'.
Het is jouw show, jij mag het script herschrijven.
En als die kritische innerlijke stem je probeert in te fluisteren: "Je moet het perfect en op deze manier doen" “Je mag niet zeuren” of "Als je niet doorgaat, faal je", laat hem dan niet langer de regisseur zijn.
Dus, welke nieuwe scène ga jij toevoegen zodat het script weer aansluit op het toneel waar jij wilt staan?