Stress en een onrustig gevoel
In gedachte ga ik terug naar de tijd waarin ik op een plek zat die niet goed was voor mij. Een werkplek. In een organisatie die achteraf gezien helemaal niet bij mij paste. Een plek die mij onzeker maakte. Mij deed twijfelen aan mijn eigen kunnen. Het indringende en rottige gevoel gaf dat ik niet goed genoeg was. Als ik terug reis naar die tijd, dan kan ik de stress nog voelen. De stress die ik voelde wanneer ik alleen al het pand binnen liep! Het zorgde voor een verhoogde hartslag, een zenuwachtig en super onrustig gevoel. Ondanks dat snelle en gejaagde werd ik aan de andere kant ook heel passief. En dat was niet omdat ik niet hard werkte, integendeel.
Verwachting van jezelf
De passiviteit kwam eerder voort uit de verwachting die ik had. De verwachting dat het vanzelf goed zou komen. Als ik maar hard genoeg mijn best deed. Net een beetje extra doen en net een tandje harder lopen. Dan zouden ze vanzelf wel zien dat ik goed werk leverde.
Maar ook de verwachting die ik had ten aanzien van mijzelf. Namelijk dat ik mijn werk op deze plek gewoon moest laten slagen, ondanks de omstandigheden. Dat ik diep in mijn hart eigenlijk vond dat ze over mijn grens heen gingen, of de bedrijfscultuur in mijn ogen ongezond was, liet ik, op wat gemopper naar mijn collega's, voor wat het was. Ik zette door en focuste mij volledig op het voldoen aan de heersende norm en verwachtingen. Zowel de verwachtingen vanuit de organisatie als degene die ik mijzelf had opgelegd.
Passief zijn
Het gevolg was dat ik niks deed en passief was. Passief in de zorg voor mijzelf. Door het veranderen van de omstandigheid, zou het met mij vanzelf wel beter gaan, dat was de verwachting. Hard werken, voldoen en doorzetten zette ik daarvoor in.
Ik realiseerde mij destijds niet dat ik volledig voorbij ging aan wat het de situatie nou echt voor mij betekende. Het effect dat het op mij had. De stress klachten die ik had negeerde ik, de heftige hoofdpijn verdoofde ik, het ongenoegen bagatelliseerde ik, mijn korte lontje nam ik voor lief en dat moest mijn omgeving ook maar doen.
Ik luisterde niet naar mijzelf. Daardoor wist ik dus ook niet wat ik écht nodig had.
De man met de hamer
Totdat de man met de hamer ineens verschijnt. Hij heeft helaas een vrij beperkte aanpak. 1 manier zeg maar. Hij knockt je neer, dat weet ik nu.
Gelukkig kun je de man met de hamer voor zijn. Je kunt hem voor zijn door te luisteren naar jezelf. Door voor jezelf te zorgen en de regie te nemen in de actie die nodig is om de doen wat goed is voor jou. De stem waar je naar zou willen luisteren klinkt misschien nu nog heel zacht. Daardoor ben je sneller geneigd om hem dan maar te negeren en gewoon door te gaan.
Maar weet dan nu, dat je hulp kunt krijgen om goed te worden in het luisteren naar die stem. Jouw eigen stem. Zodat je kunt doen wat past en goed is voor jou.
Herken jij hier wat in? Of ben je het gewoon helemaal zat om druk te zijn met van alles en nog wat waarvan meer dan de helft niet eens is waar jij echt voor gekozen hebt? Maar wat de verwachting is van de ander?
App mij dan 0646330096
Mailen of bellen mag natuurlijk ook.