Hoe zeg ik nee zonder schuldgevoel?
(En waarom dat niets met egoïsme te maken heeft)
Ze zei het weer.
“Ja hoor, dat is goed.”
Terwijl alles in haar lijf ‘nee’ riep.
Het gebeurde zo automatisch dat ze het pas merkte toen ze de telefoon neerlegde.
Een afspraak die ze niet wilde, een taak waar ze geen tijd voor had. En tóch had ze ja gezegd.
Omdat het makkelijker leek.
Omdat ze geen zin had in het ongemak dat een ‘nee’ met zich meebrengt.
Maar terwijl ze haar agenda erbij pakte, voelde ze het bekende knagende gevoel.
Een soort teleurstelling, niet in de ander, maar in zichzelf.
Waarom doe ik dit nou weer?
Waarom je steeds ja zegt (ook als je nee voelt)
Je bedoelt het goed.
Je wilt helpen, meedenken, de ander niet teleurstellen.
Het is geen zwakte, het is loyaliteit.
Maar wat begint als vriendelijkheid, wordt langzaam een manier van overleven.
Want als je jarenlang gewend bent om te zorgen dat alles goed gaat,
verschuift er langzaam iets.
Je voelt feilloos aan wat de ander nodig heeft,
maar steeds minder wat jij zelf eigenlijk wilt.
Je merkt het aan dingen die ogenschijnlijk klein lijken, maar vanbinnen steeds zwaarder gaan wegen.
Je zegt 'maakt niet uit' terwijl het wél uitmaakt.
Je lacht iets weg, wat eigenlijk pijn doet.
Je stemt in met plannen waar je geen zin in hebt.
Je zegt ja op je werk, omdat je denkt: ze rekenen op mij.
En ergens, heel diep vanbinnen, weet je dat dit patroon niet meer klopt.
Maar zodra je voelt dat je nee wilt zeggen, komt er iets anders op:
schuldgevoel.
Schuldgevoel bij nee zeggen: wat het écht betekent
Dat schuldgevoel lijkt te zeggen: je doet iets verkeerd.
Maar in werkelijkheid zegt het: je doet iets nieuws.
Je brein is gewend dat ‘lief zijn’ veilig is.
Dat aanpassen rust geeft.
Dus zodra je het anders probeert te doen, gaat het alarm af.
Niet omdat je fout zit,
maar omdat je systeem denkt dat er gevaar dreigt. Zoals afwijzing, spanning of een conflict.
Terwijl er in werkelijkheid iets anders gebeurt:
je bent grenzen aan het leren voelen.
Wil je meer lezen over waar dat schuldgevoel vandaan komt?
Lees dan ook: Voor jezelf kiezen – waarom dat zo moeilijk voelt (en hoe jij het wél kunt doen).
De drang om het goed te doen (en hoe die je juist uitput)
Je wilt gewoon dat het goed loopt.
Dat de sfeer thuis prettig is.
Dat je collega tevreden is.
Dat niemand het gevoel heeft dat jij ze laat zitten.
Dus je zegt ja.
Niet omdat je het wilt, maar omdat het lijkt alsof alles dan rustig blijft.
Alleen dat is precies het misverstand:
je probeert rust te krijgen door het goed te doen voor anderen, terwijl je daardoor steeds verder van jezelf afdwaalt.
Die rust die je zoekt, komt niet van nóg een ‘goedkeuring’,
maar van het kunnen verdragen dat iemand het even niet met je eens is of even niet zo blij met je is en dat dat oké is.
Want op het moment dat jij merkt: ik hoef niet altijd iedereen tevreden te houden om goed te zijn of om me goed te voelen over mezelf, komt er ruimte.
Nee zeggen wordt dan niet opeens makkelijk,
maar wél lichter en eerlijker.
En steeds een beetje meer van jou.
Nee zeggen zonder schuldgevoel: het is niet egoïstisch
Nee zeggen is niet hard.
Het is helder.
Het is niet een muur die je optrekt, maar een grens die zegt: dit is wat ik wil of aankan en dit niet.
Je zegt niet: “Ik wil jou niet helpen.”
Je zegt: “Ik wil ook mezelf niet vergeten.”
Grenzen trekken klinkt vaak als iets groots,
maar het begint met kleine momenten waarop je jezelf serieus neemt.
Een eerlijk “nu even niet.”
Een “ik kijk er later naar.”
Of gewoon: “Vandaag lukt het niet.”
Waarom nee zeggen ongemakkelijk voelt (en waarom dat normaal is)
De eerste keren dat je het probeert, voelt het allesbehalve bevrijdend.
Je hart klopt sneller.
Je hoofd zegt: wat zullen ze nu van me denken?
Maar dat ongemak is geen teken dat je het verkeerd doet.
Het is vaak wat er ontstaat wanneer je iets nieuws leert.
Je brein moet wennen aan het idee dat “nee” ook veilig is.
Dat jij iets mag weigeren, zonder dat de wereld vergaat.
En elke keer dat je voelt dat er niets misgaat en dat jij nog steeds oké bent, wordt het ietsje makkelijker.
Loop je vast in twijfel over waar je voor moet kiezen of wat je dan wél wilt?
Lees dan: Bang om keuzes te maken – wat het écht zegt over jou (en hoe je weer durft te kiezen).
Wat er gebeurt als je leert nee zeggen vanuit rust
Er verandert niet alleen iets in wat je doet, maar ook in hoe je aanwezig bent.
Je merkt dat je minder haast voelt. Dat je niet overal meer tegelijk hoeft te zijn.
Je zegt gerust nog wel eens “ja”, maar niet meer automatisch.
En als je nee zegt, klinkt het niet scherp, maar rustig.
Je kinderen merken het ook.
Ze zien een moeder die niet meer op elk verzoek direct reageert, maar eerst even ademt, kijkt, voelt. Waardoor ze niet pas grenzen stelt als ze ontploft, maar tussendoor al aangeeft wat kan en wat niet.
Op je werk merk je dat gesprekken anders worden.
Niet omdat iedereen ineens rekening met je houdt, maar omdat jij helderder bent.
Je zegt eerder wat wél lukt en wat niet, zonder eromheen te draaien.
Dat voelt misschien nog wat onwennig, maar het maakt de samenwerking uiteindelijk makkelijker.
Mensen weten waar ze aan toe zijn en dat geeft rust.
Grenzen scheppen geen afstand. Ze maken verbinding juist zuiverder.
Jouw volgende stap
Blijf niet vastzitten in het schuldgevoel dat je kleiner maakt.
Dat gevoel zegt niet: “je bent fout.” Het zegt: “je bent aan het groeien.”
👉 Doe hier gratis de [Stresspatroon Scan]
en ontdek welk patroon ervoor zorgt dat jij steeds over je eigen grens heen gaat.
En als je denkt: het is tijd dat ik hier echt iets mee ga doen
👉 Dan is er ChooseHer – The First Step.
Een sessie waarin je leert wat jouw schuldgevoel probeert te vertellen, en hoe je grenzen stelt op een manier die past bij wie jij bent.
Eerlijk en zonder drama.
Zodat jij niet langer alles voor iedereen probeert te zijn, maar eindelijk ruimte voelt om te doen wat klopt.
Voor jou.
💬 Veelgestelde vragen over nee zeggen
Waarom voel ik me schuldig als ik nee zeg?
Omdat je brein spanning verwart met schuld.
Jarenlang heb je geleerd dat ‘ja zeggen’ veilig is en dat rust betekent dat je iemand teleurstelt.
Dus zodra je het anders probeert te doen, denkt je systeem: oei, nu gaat er iets mis.
Dat schuldgevoel is geen bewijs dat je iets verkeerd doet, het is een teken dat je iets ouds aan het loslaten bent.
Hoe leer ik nee zeggen zonder dat ik mensen kwets?
Door eerlijk te blijven over wat je wél kunt geven.
Een zachte nee is niet bot, het is duidelijk.
Je hoeft geen muur op te trekken; je mag gewoon aangeven waar jouw grens ligt.
Vaak merken mensen dat die eerlijkheid juist lucht geeft, omdat ze niet meer hoeven te raden wat jij wilt of aankunt.
Wat als iemand boos wordt als ik nee zeg?
Dat kan gebeuren en dat is ongemakkelijk, maar niet verkeerd.
Boosheid zegt vaak meer over hun verwachtingen dan over jouw keuze.
Misschien raken ze even in de war omdat je iets doet wat ze niet van je gewend zijn.
Maar als jij rustig blijft bij je grens, geef je de ander ook de kans om te leren dat jullie contact niet afhankelijk is van jouw ‘ja’.
Je hoeft niet iedereen tevreden te houden om verbonden te blijven.