Ze zit op de bank.
De kinderen liggen eindelijk in bed.
De dag is “gelukt”.
En toch voelt ze… niets.
Of misschien juist alles tegelijk.
Ze kijkt naar zichzelf in het donkere raam en denkt:
“Waar is die vrouw gebleven die ik ooit was?”
Op papier doet ze het goed.
Ze heeft een baan, een gezin, een huishouden dat ongeveer draait.
Maar vanbinnen voelt ze zich leeg, zoekend en totaal anders dan vroeger.
Misschien google jij ook wel: ik ben mezelf kwijt.
Of zelfs: ik ben mezelf kwijt door werk en gezin.
En ergens hoop je dat er een helder antwoord verschijnt.
Iets wat zegt: zó vind je jezelf terug.
In deze blog neem ik je mee in wat er onder dat gevoel zit en welke eerste, haalbare stappen je kunt zetten richting jezelf.
Wat bedoel je eigenlijk als je zegt: “Ik ben mezelf kwijt”?
“Ik ben mezelf kwijt” klinkt groot. Maar meestal begint het klein.
In dingen als:
- Je doet dingen omdat het moet, niet omdat je ze leuk vindt.
- Je stemt in met afspraken waar je geen ruimte voor hebt.
- Je slikt opmerkingen in “om de sfeer niet te verpesten”.
- Je werk voelt al lang niet meer als iets wat bij je past, maar je gaat toch maar gewoon door.
En ergens, diep vanbinnen, voelt je het wringen.
Niet per se elke dag heel duidelijk, maar als een soort ondertoon.
Je merkt bijvoorbeeld:
- Dat je anders reageert dan je vanbinnen voelt.
- Dat je vaak denkt: “Laat maar, het heeft toch geen zin.”
- Dat je meer moe bent van mensen dan je zou willen.
- Dat je niet meer zo goed weet wat jíj leuk vindt, behalve “rust”.
Je bent niet gek.
Je bent ook niet “te gevoelig”.
Je bent iemand die zichzelf al heel lang op de tweede plaats heeft gezet.
Zó lang, dat je niet meer precies weet waar jij eindigt en de verwachtingen van anderen beginnen.
Eerder schreef ik daar ook over in Voor jezelf kiezen – waarom dat zo moeilijk voelt.
Hoe raak je jezelf kwijt?
Meestal gebeurt dat niet door één grote gebeurtenis, maar door jaren van kleine verschuivingen.
- Je past je aan op je werk, “om geen gedoe te krijgen”.
- Je neemt thuis automatisch de meeste taken op je, “omdat jij het toch het beste ziet”.
- Je bent loyaal naar je ouders, vrienden, collega’s.
- Je hebt geleerd dat het veiliger is om braaf, behulpzaam en sterk te zijn, dan “lastig”.
- Jevoelt je schuldig als je 'nee' zegt, dus kies je liever voor 'ja' (In Hoe zeg ik nee zonder schuldgevoel leg ik uit wat er onder dat gevoel schuilgaat en waarom het zo hardnekkig is.)
In het begin voelt dat misschien nog als een keuze.
Later wordt het een automatisme.
Je brein leert:
“Als ik me aanpas, blijft het rustig. Als ik zorg, hoor ik erbij.”
En dus wordt dat je standaard.
Zonder dat iemand ooit tegen je zegt: “En hoe is het eigenlijk met jóu?”
Tot je op een dag merkt dat je vooral bezig bent met wie je voor anderen bent:
de collega, de moeder, de partner, de dochter.
En dat de vrouw daaronder vaag is geworden.
Dat is het moment waarop veel vrouwen zeggen:
“Ik ben mezelf kwijt.”
“Ik voel me niet goed genoeg” – de zin die er vaak onder ligt
Heel vaak hangt aan “ik ben mezelf kwijt” ook dit gevoel vast:
“Ik voel me niet goed genoeg.”
Niet goed genoeg als moeder.
Niet goed genoeg in je werk.
Niet goed genoeg als partner of vriendin.
Je hoeft dit niet hardop uit te spreken om ernaar te leven.
Het zit in gedachten als:
- “Ik stel me aan.”
- “Anderen hebben het zwaarder.”
- “Ik moet gewoon niet zo zeuren.”
- “Als ik écht goed was, zou ik dit gewoon aankunnen.”
En zolang je dit over jezelf gelooft, is het heel logisch dat je jezelf blijft wegduwen.
Want wie ben jij dan om ergens “moe” van te zijn?
Om “nee” te zeggen?
Om ruimte te vragen?
Zo blijft het patroon zichzelf voeden:
je past je aan → je raakt verder van jezelf → je voelt je nog minder goed genoeg → je past je nóg meer aan.
Hoe merk je dat je te ver bij jezelf vandaan bent geraakt?
Het laat zich vaak op een paar herkenbare manieren zien:
- Je bent altijd moe, ook als je genoeg slaapt.
- Je voelt spanning in je lijf, alsof je nooit echt uit staat.
- Je hebt het gevoel dat je geleefd wordt door agenda’s, roosters en verwachtingen.
- Je hoofd draait door, vooral ’s avonds of ’s nachts.
- Je hebt steeds minder plezier in dingen die je vroeger wél leuk vond.
- Je hoort jezelf vaak denken: “Is dit het nou?”
En misschien ben je al eens (bijna) overspannen geweest.
Of ben je bang om weer overspannen te raken als het zo doorgaat.
Die angst is geen teken dat je zwak bent
Het is een signaal.
Een teken dat je systeem zegt:
“Zo red ik het niet meer als ik mijzelf steeds blijf overslaan.”
Jezelf terugvinden betekent niet dat je “de oude jij” moet worden
Veel vrouwen zeggen:
“Ik wil gewoon weer de oude ik zijn.”
Maar eerlijk?
Die “oude jij” was vaak degene die alles droeg, over haar grenzen ging en zichzelf op de laatste plek zette.
Jezelf terugvinden gaat niet over terug naar wie je was, maar over thuiskomen bij wie je bent, mét alles wat je inmiddels hebt meegemaakt.
Dat betekent:
- Minder leven op wilskracht, meer op wat klopt voor jou.
- Minder aanpassen om aardig gevonden te worden, meer eerlijk zijn over wat je aankunt.
- Minder sturen op “ik moet dit kunnen”, meer luisteren naar je lijf.
Je hoeft geen compleet nieuw mens te worden.
Je mag vooral ophouden met degene zijn die je nooit echt was.
Eerste kleine stappen om jezelf weer te voelen
Dit hoeven geen grote levenskeuzes te zijn.
De beweging begint juist in het kleine, dagelijkse.
1. Noem eerlijk wat er ís (voor jezelf)
Niet: “Het gaat wel.”
Maar: “Ik ben moe.”
Of: “Ik ben leeg.”
Of: “Ik weet het nu even niet.”
Zonder oordeel, zonder oplossing. Alleen erkenning.
Dat is geen zwakte. Dat is het moment waarop jij weer in beeld komt.
2. Stel jezelf dagelijks één zachte vraag
Bijvoorbeeld:
“Wat heb ík vandaag nodig, los van wat anderen van me nodig hebben?”
Het antwoord hoeft niet groot te zijn.
Het kan iets zijn als: tien minuten niets.
Niet praten tijdens het avondeten.
Een wandeling zonder telefoon.
Het gaat er niet om dat je het perfect doet, maar dat je jezelf weer meeneemt in de rekensom.
3. Oefen een kleine keuze die voor jóu klopt
Niet meteen “baan opzeggen” of “grote gesprekken voeren”.
Begin met iets kleins:
- Toch dat appje een uur later beantwoorden.
- De wasmand laten staan en eerst zitten.
- Een afspraak verplaatsen als je merkt dat je over je grens gaat.
Let op wat het met je doet als je dat ene kleine ding wél voor jezelf kiest.
Omdat jij voelt: dit is beter voor mij.
Jouw volgende stap
Als je jezelf herkent in dit verhaal en je denkt: ik ben mezelf kwijt en ik wil hier niet in blijven hangen,
weet dan: je bent niet de enige. En je hoeft dit niet alleen uit te zoeken.
👉 Ontdek welk patroon jou weghoudt bij jezelf
Met de gratis Stresspatroon Scan zie je welk patroon bij jou het hardst meedraait:
pleasen, perfectionisme, angst voor falen of controle.
Niet om je in een hokje te stoppen, maar zodat je snapt waarom je zo vaak over jezelf heen stapt en waar je verandering mag beginnen.
👉 Voelt het groter dan een test?
Dan is er ChooseHer – The First Step.
In 50 minuten kijken we samen naar:
- waar jij jezelf onderweg bent kwijtgeraakt,
- welke patronen je nu uitputten,
- en welke één of twee concrete stappen jou helpen om weer dichter bij jezelf te komen.
Geen groot plan, geen druk. Wel helderheid.
En het gevoel: ik hoef dit niet meer alleen te dragen.
Je hoeft niet ineens precies te weten wie je bent en wat je wilt. Jezelf terugvinden begint vaak met één stille gedachte:
“Zo wil ik niet verder.”
En dan een kleine keuze die beter is voor jou, dan blijven doen wat je altijd deed.