Vandaag was zo’n dag. Een dag met lekker veel taakjes zeg maar.
Terwijl ik de kinderen naar school bracht nam ik mijn to do lijst al door in mijn hoofd. Daar stonden een hoop niet te vergeten dingen op, dus die moest ik maar gauw even opschrijven. Bij de rest, van wat ik niet moest vergeten.
Eenmaal thuis de ontbijtboel opruimen en snel achter de laptop om te schrijven. Dat was kort want daar ging ik weer, mijn middelste dochter ophalen van school voor een heen en weertje naar de ortho. Daarna opnieuw achter de laptop om te schrijven. Tussendoor een wasje erin, regeldingetjes doen en boodschapjes halen. Telefoontje plegen en weer achter de laptop.
Naarmate de dag vorderde werd mijn hoofd werd steeds voller in plaats van leger, zoals ik het eigenlijk graag heb. De druk liep op. Ik kreeg zo’n deadline stress gevoel. Er moest namelijk toch echt wat concreets komen uit dat schrijfwerk van mij.
Maar er gebeurde helemaal niks. Er kwam niets op papier. In ieder geval niets waar ik blij van werd of wat ik nuttig genoeg vond.
Het irriteerde mij mateloos dat het niet lukte. Kom op Marlies, hoe moeilijk kan het zijn!
Ondertussen zat ik op de klok te kijken en die tikte vrolijk door. Dan ben ik straks aan het eind van de dag alleen maar bezig geweest met ‘onbenullige’ dingen, voorspelde ik. Zonder iets van bevredigend resultaat, hè bah. Wat super irritant is dit. Wat een gedoe en wat ben ik ook een *.
Ho. Wacht. Stop.
Ademhalen.
Ik zet mijzelf neer. Op de stoel. Hup, zitten nu. Met mijn voeten op de grond en mijn rug tegen de leuning. Ik erken dat ik het vervelend vind dat de dag niet verloopt zoals ik bedacht had. Het irriteert mij en ik word er chagrijnig van. Het geeft onrust in mijn hoofd en een gestrest gevoel in mijn lijf, vooral bij mijn schouders.
Dan kijk ik om mij heen. Ik zit in mijn bijna klaar nieuwe praktijkruimte. Oh, wat ben ik blij met deze ruimte zeg! Het is multifunctioneel, het voelt veilig en het is van mij. Super cool gewoon.
Vervolgens focus ik mij weer op mijn ademhaling. Ik tel gewoon tot 4 voor een inademing en dan blaas ik weer uit in 4 tellen. In het water zie ik een dikke vis voorbij komen. Ha, dat is ook grappig. Die zie je ook niet altijd. Ik haal nog eens diep adem en bij het uitblazen voel ik mijn schouders ontspannen. Ik blijf nog even zitten en ik verplaats mijn aandacht steeds van mijn ademhaling en een beetje draaien met mijn schouders, naar wat ik om mij heen zie.
Dan komt de rust komt weer terug in mijn hoofd. Dat niet alleen, mijn hele gevoel wordt rustiger.
Heerlijk zeg, dat geïrriteerde en dat gejaagde deadline achtige gestress neemt mij niet meer zo in beslag.
Ik denk dat ik nog rustig één alinea afmaak.
Of weet je, ik doe het morgen wel.
Ik laat het nu gewoon even voor wat het is.
Dit is een oefening uit het Rust en Ruimte in je hoofd programma.
Sommige noemen het mindfulness of ‘in het nu zijn’. Dat kan.
Je kunt het ook gewoon omschrijven als; leren je aandacht te richten op dit moment.
Zodat je loskomt van de gevoelens en gedachten die je zo vasthaken. Dan kun je weer kiezen waar je je aandacht verder op richt en controle krijgen op wat je doet.
Het is een vaardigheid. Je kunt het dus gewoon leren. Handig hoor!
Is zo'n praktische tool ook wat voor jou?
Check het Rust en Ruimte in je hoofd programma
Of stuur mij een appje 06-46 33 00 96